Некаторыя чальцы літоўскага Сейма атрымалі ліст, у якім выказваецца незадаволенасць палітыкай афіцыйнага Вільнюса што да беларусаў, якія жывуць у краіне, паведамляе Delfi.
Ліст, які чальцы Сейма атрымалі «зусім нядаўна», напісаны на літоўскай мове, але, як адзначае аўтар артыкула, па колькасці памылак ствараецца ўражанне, што тэкст быў перакладзены з іншай мовы з выкарыстаннем камп’ютарнай праграмы.
«Паважаныя чальцы Сейма! Да вас звяртаюцца беларусы, якія не жывуць у сябе на радзіме, не падтрымліваюць дзейную ўладу Беларусі, не падтрымліваюць Ціханоўскую і яе прыхільнікаў. Мы заўсёды з павагай ставіліся да нашых суседзяў (украінцаў, палякаў, літоўцаў і латышоў). Аднак цяпер палітыка ў дачыненні да беларусаў, якія жывуць у Літве, непрымальная. Вы, напэўна, забылі гісторыю, таму нагадваем, што ў XIX стагоддзі ў 56% жыхароў Віленскага краю роднай мовай была беларуская, а ў 17% — літоўская мова. У пачатку ХХ стагоддзя Вільнюс быў цэнтрам беларускага нацыянальнага адраджэння. Тую ж ролю ён адыграў і для літоўцаў», — так пачынаецца ліст.
Аўтары паслання адзначаюць, што парламентарыі мусяць памятаць гістарычныя факты і «правільна ацэньваць рашэнні, якія яны прымаюць у дачыненні да беларусаў».
Чальцы Сейма атрымалі ў свой адрас і пагрозу: «Хочам вас папярэдзіць, што нас шмат і ў нас ужо ёсць баявыя навыкі. Калі ваш урад працягне праводзіць агрэсіўную палітыку ў дачыненні да беларусаў, абяцаем, вы пра гэта пашкадуеце. У Літве і за яе межамі ёсць нашыя баявыя браты, якія могуць дапамагчы вярнуць Вільнюс Беларусі, калі ўзнікне вялікая неабходнасць».
Адным з тых, каму прыйшоў ліст, была парламентарка Агне Шырынскене. Паводле яе, такія пасланні «ўжо сталі практыкай».
Нагадаем, у верасні мінулага года паведамлялася, што некаторыя чальцы Сейма атрымалі на свае электронныя скрыні лісты з пагрозамі ад імені беларускага батальёна «Тэрор», які ваюе на баку Украіны. У лістах згадвалася і Вольга Карач, якой адмовіліся даць у Літве палітычны прытулак. «Тэрор» тады абверг сваю датычнасць да гэтых пагроз.
Мяркуючы з усяго, цяперашнія лісты — справа рук праваахоўных органаў Беларусі. Гэта адзначаецца і ў артыкуле Delfi са спасылкай на Дэпартамент дзяржаўнай бяспекі (ДДБ).